Najświętszego Serca Pana Jezusa w Łobozewie

Rok duszpasterski

Imieniny

Parafia Łobozew została erygowana przez biskupa J.S. Pelczara w 1913 roku. Jej terytorium wydzielono z parafii Jasień. Świątynia to kościół drewniany, wybudowany w połowie XIX wieku. Przebudowany i poświęcony w 1887. Pierwszym administratorem w Łobozewie został ks. Antoni Cząstka, który pracował tu do roku 1922. Przeprowadził on gruntowny remont kościoła i dzwonnicy. Nabyto teren pod budowę plebani. Następcą ks. Antoniego Cząstki został ks. Jakub Ciebera, który przebywał w parafii Łobozew do roku 1933. Był to duszpasterz uzdolniony muzycznie. Grał na skrzypcach, zorganizował orkiestrę. Za jego czasów prawdopodobnie zakupiono organy do kościoła.

Kolejnym proboszczem został ksiądz Stanisław Papczyński, pracujący w tej parafii do roku 1944. Do tego czasu parafia obejmowała miejscowości: Łobozew, Teleśnica Oszwarowa, Teleśnica Sanna, Daszówka oraz przysiółki : Sokole, Jawor i Zabrodzie. Wówczas mieszkało na tym terenie około 1000 osób, zaś rodzin (czysto polskich) było około 200.

Staraniem ks. Papczyńskiego przeprowadzono w świątyni prace remontowe. Dach został pokryty blachą – dotyczy to prezbiterium i strony północnej kościoła.

W roku 1945 parafia Łobozew znalazła się w posiadaniu Związku Radzieckiego. Jednak po przesunięciu granicy na wschód dolna część wsi wróciła do Polski. Od tej chwili datuje się podział miejscowości na Łobozew Górny i Łobozew Dolny. W roku 1951 nastąpiło dalsze przesunięcie granicy państwowej i tereny parafii w całości wróciły do Polski.

Doświadczany różnymi wydarzeniami historycznymi kościół parafialny ocalał, ale plebania i budynek gospodarczy spłonęły. Rozebrano także cerkiew, zarówno w Łobozewie jak i w Teleśnicy. Parafia Łobozew utraciła swoją odrębność i została wcielona do parafii Uherce, której proboszczem był ks. Jan Wojnar. W tym czasie przysiółek Zabrodzie przyłączono do parafii Polańczyk.

Po 15 latach braku duszpasterza, dekretem ks. biskupa Bardy , w roku 1959 parafię erygowano i pierwszym jej powojennym proboszczem został ks. Tadeusz Lepak. Brak plebani oraz sytuacja społeczno – polityczna sprawiały, że warunki pracy ks. proboszcza były bardzo trudne. Pomimo tego pełen poświęcenia kapłan dbał nieustannie o ożywienie ducha religijnego swoich parafian. Prawdopodobnie w latach jego duszpasterstwa w Łobozewie w dniach od 17 do 22 lipca 1962 roku odbyły się pierwsze Misje Święte, głoszone przez OO. Benedyktynów.

Staraniem ks. proboszcza wmontowano do świątyni drzwi wejściowe, schody oraz zakupiono materiał do budowy plebani. Ksiądz T. Lepak zaprowadził dokumentację parafii zakładając pierwsze księgi: chrztów, ślubów, zgonów i zapowiedzi.

Trudne warunki bytowe sprawiły, że kapłan ten odszedł na inną placówkę duszpasterską.

Jesień 1962 roku miejsce ks. Lepaka zajął ks. Stanisław Sondej. Od Józefa Tkacza zakupił i wyremontował stary dom z przeznaczeniem na plebanię. Posługę duszpasterską sprawował do 1967 roku. Jego następcą mianowano ks. Jana Wilusza, który rok po objęciu placówki przeprowadził remont dzwonnicy i filarów w kościele. Zakupiono w tym czasie wyposażenie do świątyni, ogrodzono kościół oraz plebanię. Obok tych prac ks. proboszcz spełniał obowiązki duszpasterskie organizując Misje Święte, rekolekcje, nawiedzenia rodzin przez obraz Matki Bożej. Reforma liturgiczna nałożyła obowiązek odprawiania Mszy Świętej twarzą do ludu, w związku z czym zakupiono ołtarz soborowy. Parafia otrzymała jako darowiznę od Tadeusza i Emilii Andrejko w Teleśnicy parcelę, co pozwoliło na wybudowanie kaplicy pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej, której projekt opracował Jan Rządca z Leska. Jej poświęcenia dokonał ksiądz biskup Ignacy Tokarczuk dnia 10 sierpnia 1985. W roku 1992 oddano do zamieszkania nową plebanię. Skupiono się teraz na pracach remontowych kościoła, wymianie ławek i konserwacji dachu kaplicy dojazdowej. Staraniem księdza Wilusza odnowiono też ołtarz główny w świątyni oraz ambonę i chrzcielnicę. W 1995 roku odbyły się uroczyste prymicje pierwszego kapłana z tej parafii – ks. Henryka Iwanickiego. Po 31 latach pracy duszpasterskiej w parafii Łobozew latem 1998 roku ks. Jan Wilusz zmienił placówkę a jego miejsce zajął ks. Jan Szaro. Jesienią tego roku parafianie przeżywali rekolekcje adwentowe, jako przygotowanie do Misji Świętych i Roku Jubileuszowego. W maju 2000 roku odbyły się Misje Święte. W maju 1999 roku rozpoczęły się prace remontowe kościoła parafialnego i dzwonnicy, które zakończyły się w roku 2002.

Aktualnie parafia przygotowuje się do uroczystości Peregrynacji Kopii Cudownego Obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej, która odbędzie się 5 czerwca 2003 roku.

Zgodnie z pismem z dnia 28.06.2005 r. doszło do zmiany proboszcza. Dotychczasowy ks. proboszcz Jan Szaro został skierowany do parafii Dębów. Od 4 lipca 2005 roku do parafii Łobozew został skierowany ks. Adam Dziadowicz – wikariusz parafii Sanok Dąbrówka. Wprowadzenie zostało dokonane przez ks. dziekana Wojciecha Szlachtę.
W dniu 27 czerwca 2006 w Uhercach młodzież z klasy III Gimnazjum przyjęła sakrament Bierzmowania, którego udzielił Ks. Arcybiskup Józef Michalik

Na początku lipca 2007rrozpoczęły się prace związane z wymianą drewnianych podestów pod ołtarz na stopnie murowane wyłożone marmurem.W dniu 8 maja 2007 do renowacji został oddany boczny ołtarz św. Antoniego. Pracy renowacji podjął się pan Dariusz Gamracy którego rodzice po dzień dzisiejszy mieszkają w Łobozewie.

Parafia Łobozew liczy obecnie 186 rodzin. Z młodzieńczym entuzjazmem i energią nowy proboszcz zaangażował całą parafię do licznych prac: przed kościołem poprawiono schody a parafianie chętnie ufundowali nowe drzwi wejściowe i wszystkie okna, wymieniono nagłośnienie i oświetlenie. W 2001 r. ukończono gruntowny remont świątyni: zmieniono elewację zewnętrzną, wymieniono podwaliny i zadaszenie nad zakrystią. W 2002 r. rozpoczęto długo oczekiwaną budowę kościoła w Teleśnicy, a w Łobozewie pomalowano dach i wyremontowano dzwonnicę, doprowadzając wodę i trójfazowe zasilanie do świątyni. Na przełomie maja i czerwca 2002 r. cała parafia przeżywała rekolekcje i nawiedzenie obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. W lipcu przy kościele ułożono kostkę brukową. 21 sierpnia 2004r. ks. abp. Józef Michalik dokonał wmurowania kamienia węgielnego z jasnogórskiego klasztoru i poświecił dzwon i nową świątynię w Teleśnicy. 4 lipca 2005r. parafię obejmuję ks. Adam Dziadowicz, za którego kadencji wymieniono podesty pod głównym ołtarzem i zastąpiono je murowanymi stopniami, wyłożonymi tak, jak posadzka w prezbiterium marmurem, ogrodzono nowy cmentarz, ułożono kostkę brukową wokół plebanii, wymieniono podłogę ma chórze kościelnym, odnowiono ołtarze, ambonkę i krzyż oraz powiększono parking. W czerwcu 2008r. odbyła się msza prymicyjna drugiego naszego rodzimego księdza Stefana Wojdyły, który posługę kapłańską rozpoczał w czeskiej Pradze. 23 sierpnia 2008r. posługę jako proboszcz w naszej parafii rozpoczął ks. Piotr Wojnar, który wykorzystał talent muzyczny do założenia zespołu „Sursun corda”. W lutym 2009 r. w kościele w Teleśnicy poświęcono nowy krzyż ołtarzowy, zainstalowano ogrzewanie promiennikowe, odnowiono elewację a w 2010r. wykonano schody przy bocznym wejściu i zakupiono stacje Drogi Krzyżowej. W lipcu 2009r. pomalowano dach kościoła w Łobozewie, a jesienią wykonano i 1 listopada poświęcono olbrzymie 6.5 metrowe dębowe krzyże na cmentarzach. W maju 2010r. odbyły się w naszej parafii Misje Św. prowadzone przez ks. dr. Tomasza Picura. We wrześniu rozpoczęto budowę nowego ogrodzenia naszej świątyni a myśliwi i leśnicy ufundowali nowy feretron. 13 maja 2011 r. parafia pożegnała śp. Bronisława Iwanickiego – wieloletniego kościelnego oddanego przez lata służbie Bogu i naszej wspólnocie. W maju 2012r. parafia przeżywała Peregrynację Krzyża Papieskiego prowadzoną przez abp. Józefa Michalika. W dniu jubileuszu zaimpregnowano ściany zewnętrzne kościoła, wyłożono granitem schody zew. zakupiono nowe baldachimy, odnowiono chorągwie, zakupiono figurę Najświętszego Pana Jezusa przed kościołem. Uroczystości 100-lecia parafii przewodniczył ks. bp. St. Jamrozek.

Nowe stulecie rozpoczęto radośnie z nowymi nadziejami, trwając na modlitwie z wiarą, ufnością i pokorą.